Szczupak na żywca

W ostatnich latach dokonał się znaczący postęp nie tylko w metodach połowu karpi, ale także w sposobach połowu drapieżników. Nawet w tradycyjnej metodzie żywcowej, opierającej się na podaniu drapieżnikowi jego naturalnego pokarmu – żywej rybki, zaszły zmiany. Choć rozwój ten głównie dotyczy sprzętu (wędzisk, kołowrotków, żyłek, systemów zbrojenia żywca itp.), to nadal kluczową zasadą pozostaje fakt, że żywiec musi być w zasięgu drapieżnika, by miał szansę na zaatakowanie.

Z tej prostych pozornie prawdy płynie ważny wniosek: warto poświęcić dużo czasu na zgłębianie tajemnic wód, na których planujemy łowić. Mówię tutaj o dokładnych wcześniejszych obserwacjach, które potwierdziłyby obecność drapieżników w konkretnych miejscach zbiornika lub rzeki. Nie warto polegać na stereotypowych przekonaniach, że szczupaki zawsze ukrywają się wokół różnych przeszkód i kryjówek. Oczywiście, mogą tam być, ale nie zawsze. Jeśli na wolnym fragmencie brzegu rzeki można zauważyć białą rybę (szczególnie drobną), to istnieje duże prawdopodobieństwo, że tam także pojawią się szczupaki. Dlatego doświadczeni wędkarze preferują umieszczanie żywca nad stokami brzegów – zarówno łagodnymi, jak i stromymi – w pobliżu wysepek, w głębszych nieckach między wyniesieniami dna czy w naturalnych przesmykach między plosami jeziorowymi, które są naturalnymi ścieżkami migracji różnych gatunków ryb.

Miejsca do połowu szczupaka na żywą rybkę

Pamiętajmy, że szczupaki będą przemieszczać się tam, gdzie znajdą zdobycz. Nie warto ulegać także przekonaniu, że szczupaki, zwłaszcza duże osobniki, łatwiej złowić w pobliżu dna. Doświadczenie wielu wędkarzy temu zaprzecza. Choć warto łowić na różnych głębokościach, w tym czasem nawet bardzo głęboko, liczne okazy — w tym całkiem spore — bywały łowione „w pół wody”. Badania prowadzone w ostatnich latach przez zachodnioeuropejskich naukowców wykazały, że szczupaki nie są tak bardzo przywiązane do jednego miejsca, lecz raczej wędrują po akwenie w poszukiwaniu zdobyczy.

Jaka wędka do łowienia na żywca?

Wędka spławikowa zapewnia bardzo delikatne zarzucanie, co prowokuje atak szczupaka, podanie przynęty żywej. Wędzisko przeznaczone do metody żywcowej powinno mieć długość od około 3 do około 4,5 metra, zwłaszcza jeśli łowimy z brzegu. Specjaliści często korzystają z wędek o długości nawet 6-7 metrów do połowu z brzegu, co ułatwia manipulowanie przynętą i precyzyjne umieszczenie jej w wybranych miejscach. Sposób składania wędziska, czy to teleskopowy, czy składany, ma drugorzędne znaczenie. Ważniejsza jest jego akcja, która może być półparaboliczna lub nawet paraboliczna. Niektórzy wędkarze, którzy znają się na rzeczy, używają wędzisk karpiowych jako szczupakówek. Ciężar wyrzutowy powinien mieścić się w granicach 100-150 gramów, a im lżejsze wędzisko, tym lepiej. Kołowrotek jest niezbędny, a najlepiej wybrać model z systemem „wolnej szpuli”. Jednak każdy inny typ też będzie dobry, pod warunkiem że można precyzyjnie regulować jego hamulec. Spławiki powinny być groszkowate, o wyporności od około 4 do 25-30 gramów, aby były czułe. Obciążone żywcem i odpowiednio dostosowanym do masy rybki obciążeniem, powinny sygnalizować nie tylko tzw. „uderzenia” drapieżników, ale również łagodniejsze brania. Spławik może być większy, z charakterystycznym „czerwonym bąkiem”, ale zbyt smukły może źle się zachowywać, zwłaszcza na falujących wiatrem wodach.

Jaki zestaw końcowy na żywca?

W nowoczesnym zestawie żywcowym wszystkie elementy mogą być łatwo i szybko wymienione, co pozwala dostosować spławik, obciążenie i wielkość haczyka do wielkości przynęty i warunków łowiska. Ważne jest, aby zwrócić uwagę na szczegóły. Żyłka główna jest zakończona agrafką z krętlikiem, do której można przyłączyć przypon oraz krótki odcinek żyłki, zwany bocznym przyponikiem, który może być elastycznym drucikiem z zaciśniętymi na nim śrucinami. Spławik przesuwa się po żyłce za pomocą agrafki i może być łatwo wymieniony na inny, podobnie jak ciężarki lub przypon. Przypon może być metalowy, ale elastyczny, lub z tworzywa takiego jak Kevlar lub Coramid, co ułatwia swobodne poruszanie się żywca, ale wymaga stałej kontroli. Długość przyponu powinna wynosić od 40 do nawet 80 centymetrów, a przy większym żywcu i obciążeniu powinien być dłuższy. Umieszczenie obciążenia niżej ogranicza pole poruszania się żywej przynęty, co może być korzystne w pobliżu przeszkód podwodnych. Na koniec, ważne jest odpowiednie zbrojenie żywca. Delikatne zbrojenie rybki sprawia, że porusza się ona naturalniej i dłużej zachowuje sprawność. Zbrojenie rybki potrójną kotwicą w okolicach płetwy grzbietowej pozwala na szybkie zacięcie, natomiast zbrojenie delikatne za nozdrza lepiej zaczekać z zacięciem szczupaka.

Zestaw żywcowy na szczupaka
Prosty, ale niezwykle skuteczny zestaw do połowu na żywca. Oczywiście przypon stalowy powinien być dużo dłuższy.

Praktycznie rady przy łowieniu na żywca:

1. Haczyki i kotwice powinny być dostosowane do rozmiaru żywca, a nigdy nie do marzenia o złowieniu wielkiego okazu.

Kotwiczka z przyponem szczupakowym na żywca
Uniwersalna długość przyponu i rozmiar kotwicy na żywca.

2. Obciążenie należy dopasować zarówno do wielkości przynęty, jak i do warunków panujących nad wodą.
3. Warto wcześniej przygotować kilka przyponów o różnych długościach, wyposażonych w różnej wielkości haczyki lub kotwiczki, aby uniknąć straty czasu nad wodą na rozwiązywanie skomplikowanych węzłów lub wytwarzanie nowych przyponów.
4. Węzły na krętlikach lub haczykach powinny być wiązane „na mokro” poprzez zwilżenie żyłki śliną, co zapewni im większą wytrzymałość. Po każdym holu ryby należy szczególnie dokładnie sprawdzić wszystkie węzły.
5. Nie zapominaj o regularnej wymianie wody w pojemniku z żywcami. Najlepsze żywce to te, które zachowują dobrą kondycję, ale nawet martwe rybki powinny być świeże.