Łowienie uklejek

Łowienie szybkościowe, zwane też łowieniem uklei, często kojarzy się z zawodami wędkarskimi, gdzie w ciągu trzech godzin można złowić od 350 do 450 uklei. Ostateczny wynik, mierzony wagą, może się znacznie różnić, w zależności od średniej wielkości ryb obecnych w łowisku.

Dla wielu wędkarzy ukleja to ryba pospolita i łatwa do złowienia, bez większej wartości jako trofeum. Dla mnie jednak ukleje są fascynujące, ponieważ nie zawsze występują licznie, a ich łowienie, mimo odpowiedniego przygotowania, może być trudne. Aby osiągnąć dobry wynik, nie wystarczy tylko „jakikolwiek” rezultat, potrzebne jest odpowiednie przygotowanie.

Ukleja (Alburnus alburnus), znana też pod zapomnianą nazwą wierzchówka, jest rybą karpiowatą, ale jej zachowanie wskazuje na silne cechy drapieżne. Żyje w górnych warstwach wody – co sugeruje już ludowa nazwa – i reaguje głównie na ruch oraz zmiany w środowisku wodnym. Ma kąt widzenia dochodzący do 220 stopni i doskonale rozróżnia kontrasty, choć sposób, w jaki widzi kolory, wciąż nie jest do końca poznany.

Gdzie i jak żeruje ukleja?

Na kanale, gdzie często je łowię, pod samą powierzchnią żerują bardzo małe rybki, które można zauważyć po delikatnych kółkach na wodzie. Głębiej, na 30–50 cm, pływają ryby o długości 8–12 cm. Na głębokości 60–90 cm można spotkać ryby dochodzące do 15 cm i więcej.

Uklei sprzyja czysta, spokojna woda i słoneczna pogoda, ale – wbrew obiegowym opiniom – można ją skutecznie łowić także w pochmurne dni, w deszczu, a nawet w śniegu. Płochliwość tej ryby sprawia, że reaguje na najmniejsze bodźce znad powierzchni wody. Jej zachowanie zmienia się w zależności od kąta załamania światła, przejrzystości wody, głębokości, opadów i pory dnia. Ciekawym zjawiskiem jest to, że ukleja najczęściej chwyta przynętę w ruchu, a zanętę pobiera tylko w swojej strefie żerowania.

Techniki łowienia zestawem na ukleje

Gdy ryb jest dużo, łowi się je szybko, często nie czekając na branie – po wrzuceniu zestawu liczy się do trzech i podciąga, a ukleja ląduje w ręce. Taki zestaw jest niezawodny, mniej się plącze i szybciej dociera na odpowiednią głębokość.

W przypadku chimerycznych ryb, które trzeba szukać na różnych głębokościach, stosuje się zestaw z wieloma ciężarkami rozłożonymi na długości żyłki głównej nad przyponem. Przynęta opada wtedy wolniej, bardziej naturalnie, co jest atrakcyjniejsze dla mniej chętnych do współpracy ryb.

Zaawansowani zawodnicy stosują nawet 8 rodzajów obciążenia do tej samej gramatury spławika, minimum 3 długości przyponów, a także różne dystanse łowienia i gramatury spławików – co razem daje ponad 20 kombinacji zestawów do uklei. A czasem i to nie wystarcza.

Sprzęt i przygotowanie

Do łowienia uklei używa się lekkich, sztywnych i wytrzymałych wędek, zwanych uklejówkami, o długości od 2 do 5 metrów, bez gumowych amortyzatorów – cienka węglowa szczytówka jest najlepszym amortyzatorem. Wędki mają końcówki ułatwiające szybką zmianę zestawów.

Podstawowy zestaw składa się z cienkiej żyłki (0,10–0,08 mm) i stałego spławika o wyporności od 0,03 do 1 grama. Obciążenie zestawu równoważy wyporność spławika, a nad wodę wystaje tylko cienka antenka. Przypony są krótkie, z cieńszej żyłki niż główna, dobrane do warunków łowiska i aktywności ryb, zakończone małymi, ostrymi haczykami nr 16–22.

Sprzęt przygotowuje się w domu, włącznie z wyważeniem spławików, aby nad wodą nie tracić czasu. Konsekwencja i dokładność to klucz do sukcesu – każdy drobiazg ma znaczenie, a prawidłowe ustawienie stanowiska i podanie zanęty zawsze w jedno miejsce zwiększają szanse na dobry wynik.

Zanęta

Istotnym elementem wędkowania jest zanęta uklejowa. W sklepach są dostępne atraktory – koncentraty zapachowe, które dodaje się do bazy, aby uzyskać odpowiedni aromat. Można też kupić gotowe zanęty. Jest to drobno zmielony pokarm, który po rozmoczeniu nie nasyca ryb zbyt szybko, ale pobudza je do żerowania. Zanęta ma postać rzadkiej papki, która po zetknięciu z wodą tworzy chmurkę.

Uklejkę można stymulować różnymi wariantami tej samej zanęty – poprzez zmianę zapachu, konsystencji czy sposobu podania. W praktyce przygotowuje się minimum trzy rodzaje zanęt i testuje ich skuteczność w czasie łowienia. Zanętę podaje się w małych porcjach, synchronizując z zarzucaniem zestawu i wyciąganiem ryby.

Zawody odbywają się zgodnie z regulaminem amatorskiego połowu ryb, na żywej rybie. Siatka jest wymagana, aby startować w zawodach. Po zważeniu ryby wracają do wody. Ukleje są delikatne, ale 95% wraca żywe do środowiska.

Haczyki i technika

Używałem bezzadziorowych haczyków, ale ryby często się z nich wyczepiały, więc zrezygnowałem z tej metody. Używam ich tylko, gdy jest dużo ryb, by szybko zdejmować ryby z haczyków. Szybkie łowienie uklei jest przydatne w innych technikach wędkowania, poprawia refleks, sprawność i pewność siebie. W zanęconym łowisku na lekki zestaw można złowić ładne płotki lub karasie.

Trenowanie umiejętności

Regularne treningi łowienia uklei pomagają w innych technikach spławikowych, jak łowienie z zestawem skróconym. Uklejka to świetna ryba treningowa – błyskawiczna reakcja na przynętę, wymagająca precyzji, spokoju i refleksu.

Łowiąc na długą wędkę, hol ryby odbywa się na topie, najczęściej 3–4 metrowym (długość topu zależy od głębokości łowiska). Sprawność w operowaniu krótką wędką jest ważna, gdy wycofujemy długą wędkę. Gdy na końcu zestawu wojuje średnia ryba, nie ma czasu na zastanawianie się. Dlatego warto korzystać z każdej okazji do treningu. Wystarczy trochę zanęty, robaczków i można doskonalić swoje umiejętności, co jest kluczem do sukcesów.